مقایسه سه محصول اوپال، چینی استخوانی و چینی معمولی

برای شما هم پیش آمده است که برای خرید ظروف سرو غذا مانند بشقاب و کاسه و … به بازار رفته باشید و با طیف گسترده‌ای از ظروف سرو غذا با جنس‌های مختلف و قیمت‌های متفاوت برخورد کرده باشید. احتمالاً این سؤال برای شما هم پیش آمده است که این ظروف چه تفاوتی باهم دارند؟ این نوشته برای آشنایی شما با ظروف غذاخوری چینی، پرسلین و چینی استخوانی و همچنین اوپال نوشته شده است.

تا جایی که به مصارف کاربردی مربوط می‌شود، ظروف چینی باکیفیت به‌اندازه‌ی ظروف چینی استخوانی مستحکم هستند. برجسته‌ترین تفاوت‌ها عبارت‌اند از:

پورسلین یا چینی ساده از چینی استخوانی ضخیم‌تر است.

بعضی از ظروف چینی به‌گونه‌ای تولید شده‌اند که در فر قابل‌استفاده می‌باشند، درحالی‌که چینی استخوانی قابل‌استفاده در فر نمی‌باشد.

ظروف چینی ساخته‌شده توسط شرکت‌هایی که برند هومیت با آن‌ها معامله می‌کند، دارای بالاترین استانداردها هستند و هم برای مصارف خانگی و هم ضیافت‌ها و مراسمات مانند کافی‌شاپ‌ها و رستوران‌ها استفاده می‌شوند.

ظروف چینی به‌روز و مدرن به‌شدت در مقابل خوردگی لبه‌ها مقاوم هستند و در بسیاری از موارد استحکامی مشابه چینی استخوانی دارند.

طبق آمار به‌دست‌آمده از نرخ خرید ظروف چینی، چینی استخوانی مشهورترین نوع پورسلین در بازارهای آمریکا و بریتانیا به شمار می‌رود. دلیل این امر این است که چینی استخوانی شیک‌تر و لطیف‌تر به نظر می‌رسد و درعین‌حال وزن سبک‌تر و بدنه‌ی نازک‌تری در مقایسه با چینی ساده و چینی پورسلین استاندارد دارد.

 در ادامه مقداری اطلاعات از سایت‌های گوناگون مرتبط با پورسلین، چینی و چینی استخوانی استخراج‌شده است که به اطلاع شما می‌رسانیم:

اگرچه پورسلین مکرراً به‌عنوان کلمه‌ی هم‌معنی با چینی به کار می‌رود، اما این دو یکسان نیستند. بلکه تا حدودی شبیه هم هستند و هر دو می‌توانند لعاب‌دار یا بی‌لعاب باشند. به هر صورت چینی به‌عنوان پورسلین لطیف و ترد نیز شناخته می‌شود، از خمیر نرم تهیه می‌شود و با سوهان قابل بریدن می‌باشد. درحالی‌که پورسلین این‌گونه نیست. این تفاوت به خاطر دمای بالای پختن پورسلین (۱۴۵۴ درجه سانتی‌گراد) در مقایسه با پخت ظروف چینی (۱۲۰۴ درجه سانتی‌گراد) است. به دلیل سختی و استحکام فوق‌العاده بالا، پورسلین در موارد صنعتی و پزشکی نیز به کار می‌رود، درحالی‌که چینی به مصارف خانگی و هنری محدود می‌شود. همچنین پورسلین همیشه نیمه شفاف و براق است اما چینی از شفافیت کمتری برخوردار می‌باشد.

پورسلین از چین و از زمان سلسله‌ی تیانگ (۶۱۸ تا ۹۰۷ بعد از میلاد) نشأت‌گرفته است؛ اما پورسلین باکیفیت که قابل‌مقایسه با ظروف امروزی است تا زمان سلسله‌ی یوآن (۱۲۷۹ تا ۱۳۶۸ بعد از میلاد) شناخته‌نشده بود. پورسلین های اولیه از کائولین (خاک رس که در چین یافت می‌شود) و نوعی گرانیت زبر تشکیل می‌شدند. پورسلین برای اروپایی‌ها ناشناخته بود تا قرون‌وسطی که واردات ظروف چینی آغاز شد. پس از آن اروپاییان تلاش کردند که ظروفی همانند پورسلین چینی بسازند اما قادر نبودند که مواد تشکیل‌دهنده‌ی آن را آنالیز کنند و فقط توانستند ازلحاظ ظاهری تقلید کنند. بعد از آمیختن اکسید قلع به شیشه برای مات کردن آن، صنعتگران اروپایی تلاش کردند که خاک رس و شیشه را باهم ترکیب کنند. این ظروف جدید به‌عنوان پورسلین مصنوعی شناخته شدند. به خاطر اینکه این نوع ظروف در مقایسه با پورسلین اصل نرم‌تر بودند و هزینه‌ی تولید آن‌ها بالا بود، تلاش‌ها برای تولید و توسعه‌ی پورسلین اصل ادامه پیدا کرد. در سال ۱۷۰۷ دو آلمانی موفق شدند با ترکیب خاک رس و فلداسپار (نوعی سنگ که در طبیعت یافت می‌شود) به‌جای شیشه که قبلاً استفاده می‌شد، موفق به تولید پورسلین شدند.

بعدها و در قرن هجدهم انگلیسی‌ها دستور ساخت پورسلین را بهبود بخشیدن و با اضافه کردن خاکستر استخوان احشام به خاک رس، فلد اسپار و سنگ کوارتز چینی استخوانی را اختراع کردند.

اگرچه چینی استخوانی در دمای پایین‌تری نسبت به پورسلین اصل پخته می‌شود، اما خاکستر استخوان باعث می‌شود که همچنان نیمه شفاف باشد. به خاطر آسودگی در تولید، استحکام بیشتر و مقاوم بودن لبه‌های ظروف، چینی استخوانی در ایالات‌متحده و بریتانیا مشهورتر و محبوب‌تر می‌باشد و این در حالی است که مشتریان اروپایی همچنان به چینی ساده علاقه‌مند هستند.

پورسلین یا چینی ساده با بافت ظریف و رنگ‌های دلپذیر و ساخت دشوار و تصفیه‌شده، یکی از اولین صنایع‌دستی است که توسط جاده ابریشم به دنیای غرب معرفی‌شده است. کلمه‌ی چینی به‌خوبی بیانگر این است که کشور مبدأ خانه‌ی سفالگری و پورسلین است.

از حيث جنس، اوپال حد واسطِ شيشه و چيني است. البته بسيار زيباتر از شيشه و به سبب نازکي، بسيار سبک‌تر از چيني. براي توليد ظروف اوپال، ترکيبي از مواد اوليه مثل سيليس، آهک، فلدسپات، کربنات سديم و … مورد استفاده قرار می‌گیرد. ترکيب اين مواد در معرض حرارت بيش از 1500 درجه سلسيوس قرار گرفته و سپس با استفاده از سيستم گريز از مرکز به اَشکال و قالب‌های متفاوت در می‌آید. درواقع رمز نازک‌تر بودن ظروف اوپال در مقايسه با ظروف چيني هم در همين شکل فرايند توليد آن‌هاست. جايي که برعکس توليد ظروف چيني، از قالب و پرس خبري نيست و ظروف تولیدشده، جنسي شبيه به شيشه داشته و در عوض به سبب برخورداري از ماده اوليه فلورايد، از حيث سفيدي، ظاهرشان به ظروف چيني می‌زند.

اما حال شايد برايتان سؤال باشد که چرا ظروف اوپال در برخي مواقع، جايگزين سرویس‌های چيني می‌شوند؟ اگر بخواهیم نگاهي گذرا به ویژگی‌های ظروف اوپال داشته باشیم می‌توان به سبک‌وزن بودن، نشکن بودن، قابليت استفاده در مايکروفر، زيبايي و تنوع در طراحی این نوع اشاره کرد.